Door: Heleen Vermeulen – senior

Zoals eerder vermeld (Blog: Een boom opzetten; kieskompas deel I) werk ik al jaren braaf mee aan het Kieskompaspanel. In principe primair bedoeld om de uitoefening van het democratische recht om volksvertegenwoordigers te kiezen, te volgen en te meten. Én daarnaast ondersteunt Kieskompas ons arme sloebers door van die vragenlijsten te maken, die je dan in verkiezingstijd leiden naar de partij waar jij perfect bij past. Overigens werkt het bij mij nooit, want ik zit altijd hooguit op 50 % eens met een bepaalde partij en dan de rest weer helemaal niet. Ik zou eigenlijk helemaal niet moeten stemmen of bijvoorbeeld 3 keer stemmen (dat zou ook een goede oplossing zijn).

Maar goed Kieskompas voert structureel wetenschappelijk onderzoek uit en dit onderzoek wordt vaak gebruikt ten behoeve van overheden en politieke partijen. Dus de vragen die Kieskompas stelt zijn vooral geënt op de interesse van deze organen.

Sinds maart is Covid-19 een vast onderwerp en ook wel vaak hét onderwerp. Ze zijn met name geïnteresseerd in hoe ik mij erdoorheen sla nu al die vréselijk leuke dingen niet doorgaan. En dan krijg ik ook echt hele lijsten voorgeschoteld. Een greep uit de leuke dingen van de vragenlijst van deze week die ik mogelijk mis, heb gemist of alsnog ga missen:

Nog los van het feit, dat ik denk dat mensen juist een beetje depressief van zo’n lange lijst worden, wat de betrouwbaarheid van het onderzoek waarschijnlijk niet ten goede komt, is er een leuke trend in de vragenlijsten te ontdekken. De vraagstelling wordt geleidelijk positiever. Zo wordt er ook gevraagd of ik minder moe ben, meer rust in mijn hoofd heb en meer van dat soort aangename dingen. Rust en energie die vaak slecht combineert met 40 uur werken, 10 uur reizen en een combinatie van in totaal ongeveer 10 activiteiten per week in de volgende categorieën: sporten, verjaardag, afspreken met vrienden, familiebezoek, film, museum, theater, uit eten, funshoppen. En ik moet beamen: zeer tevreden dat het virus minder slachtoffers vraagt, maar de maatregelen tegen het virus zijn me goed bevallen.

En dan nu weer terug. Schoorvoetend het ‘gewone’ leven weer in mét coronamaatregelen. Ook daar anticipeerde Kieskompas op. Of ik bij alle activiteiten (zie lijst hierboven) wilde aangeven in welke mate ik ongerust was. Ook consciëntieus gedaan natuurlijk. En wat bleek: bij veel activiteiten was ik best een beetje ongerust. En dat leidde dan tot de uitsmijter van deze week: Wat zou de overheid kunnen doen om míj minder ongerust maken? Met stomheid geslagen heb ik daar even over na zitten denken. Er is een wereldwijd virus, waar we weinig van weten. De overheid bepaalt de maatregelen en weegt de factoren op verschillende fronten: wetenschappelijk, maatschappelijk en afgetopt met een héééél klein beetje onderbuik. Tot zover prima! Daar is een overheid voor, daar kies ik iedere vier jaar voor en dan hoop ik maar dat de meisjes en jongens een beetje doen wat ze beloofd hadden.

Maar mij minder ongerust maken? Nee dat zie ik niet als hun taak. In tegenstelling tot Kieskompas ben ik van mening dat ‘een beetje ongerust zijn’ in deze tijd van levensbelang is. Mensen met gezond verstand zijn vaak een beetje ongerust. Anders ben je namelijk een ongelofelijk leeghoofd met een grote kans op Darwinongelukjes.