Waarom is integraal werken zo moeilijk in het sociaal domein?

26 januari 2021/inBlog/door
Door: Esmee de With, Maaike van Kalmthout en Linde van Triest

Integraal werken is inmiddels niet meer weg te denken uit het sociaal domein: binnen de wijkteams ontkom je er niet meer aan, beleidsplannen stromen over van de integraliteit en ieder nieuw project dat gestart wordt moet een integraal karakter hebben. De visie is heel logisch: het oplossen van problemen wordt effectiever als je ze gezamenlijk en in afstemming aanpakt. In de praktijk doen gemeenten ontzettend hun best om dit te bewerkstelligen maar lopen daarbij tegen obstakels aan. Waarom is een visie die zo logisch is toch zo moeilijk uitvoerbaar? En hoe zorgen gemeenten er toch voor dat het integrale werken slaagt? Daar geven we je in deze blog antwoord op.

Wetgevingsparadigma’s
Met de nodige haast is in 2015 de decentralisatie doorgevoerd, waaruit het sociaal domein is geboren. Gemeenten kregen drie wetten aangereikt, ieder ontworpen door verschillende wettenmakers met een ander denkkader om de werkelijkheid te benaderen (het wetgevingsparadigma). Aan de gemeenten de schone taak om deze drie wetten in praktijk te brengen onder één noemer, het sociaal domein. Gelukkig is het de landelijke politiek inmiddels ook duidelijk dat deze drie wetten elkaar regelmatig in de weg zitten. Daarom wordt er gewerkt aan een wetsvoorstel voor meervoudige problematiek in het sociaal domein zodat het makkelijker wordt om overstijgend te werken.

De integrale professional
Het realiseren van integrale oplossingen vraagt veel van professionals in het sociaal domein. Ze moeten intern en extern met elkaar samenwerken, terwijl dit niet van nature wordt gefaciliteerd. Het is een voorwaarde dat professionals hun activiteiten met elkaar verbinden. Daarvoor is het nodig en gewenst dat professionals elkaar kennen en bekend zijn met elkaars werkwijze en mogelijkheden. Oftewel, een proces van versterking en verbinding. Dit alles vraagt nogal wat van een professional. Niet iedere professional weet, ziet en voelt dat vanbinnen. En wie het wel doet krijgt misschien niet altijd de ruimte om het hogere doel bovenaan te plaatsen. Tips om de integrale competenties te versterken:

  • Breng een vertrouwensrelatie tot stand

  • Signaleer en agendeer zaken die je ziet

  • Ondersteun cliënten bij voeren eigen regie

  • Switch van extrinsiek naar intrinsieke motivatie

  • Werk constructief en gestructureerd naar het gewenste doel (maatwerk)

Verwerken van persoonsgegevens
Uitdagingen op een heel ander niveau liggen in het verwerken van persoonsgegevens. Gemeenten mogen op basis van hun wettelijke taken persoonsgegevens verwerken binnen de kaders van één wet, zoals de Wmo. Dit is zelfs noodzakelijk voor een goede uitvoering van deze wet. Echter, bij integrale samenwerking wordt informatie binnen verschillende domeinen en instanties gedeeld. De huidige wetgeving staat dit niet zomaar toe, ook al zou dit de kwaliteit van de hulpverlening ten goede kunnen komen. Het is daarom noodzakelijk om aan de inwoner toestemming te vragen voor het delen van informatie met verschillende betrokkenen. Dit kan ertoe leiden dat organisaties huiverig zijn om informatie met elkaar te delen waardoor integrale samenwerking moeilijk van de grond komt. Ook dit is op landelijk niveau gesignaleerd. Momenteel wordt er aan een wetswijziging gewerkt om het delen van informatie tussen hulpverlenende instanties en gemeenten makkelijker te maken wat leidt tot een obstakel minder in het integraal samenwerken.

Gelabeld budget
Een laatste knelpunt bij integrale samenwerking is dat (een deel van) het budget binnen het sociaal domein en bij zorgaanbieders een vooraf bepaalde bestemming heeft. Dit betekent dat het geld niet altijd vrij besteed kan worden aan oplossingen die vanuit een integrale aanpak bedacht worden. Bij meerdere gemeenten en instellingen lopen initiatieven met één grote pot geld (ontschot budget) om integrale samenwerking te bevorderen én beter aansluitende oplossingen voor de inwoner te kunnen realiseren. Een mooi voorbeeld hiervan is de proeftuin Ruwaard[1] in Oss.

[1] https://www.proeftuinruwaard.nl/nieuws/proeftuin-ruwaard-zet-grote-stap-met-gezamenlijk-budget

It’s (not) gonna be lonely this Christmas

18 december 2020/inBlog/door


Door: Jacintha Schuurman, Jurre van der Velden en Alemke van Baren

Sinds maart houdt Corona ons in de greep. We zijn gewend geraakt aan begrippen als anderhalvemetersamenleving (zelfs bekroond tot woord van het jaar 2020 door de Dikke van Dale!), reproductiegetal en testcapaciteit. Waar wij nog niet aan gewend zijn is het afspreken met je halve vriendengroep in plaats van de hele, in quarantaine zitten en je collega’s alleen nog via de laptop zien. Klein menselijk leed vergeleken met de IC’s of je baan verliezen uiteraard, maar toch vragen we vandaag even aandacht voor ons psychisch welbevinden.

In deze periode wordt veel onderzoek gedaan naar de invloed van het coronavirus op onze psychische gesteldheid. Een peiling van de GGD Noord- en Oost-Gelderland van november liet zien dat de psychische ongezondheid bij jongeren (18-27 jaar) sinds de komst van het virus is toegenomen. We kampen met gevoelens van angst, stress, verveling en eenzaamheid. Ook missen we het afspreken met vrienden en familie en simpelweg uitgaan.

Maar liefst 69% van de jongeren (18-24 jaar) geeft aan dat zij zich eenzamer voelen dan voor de komst van het coronavirus, tegenover 35% van de ondervraagden van 25 jaar en ouder. Dat veroorzaakt in bepaalde gevallen gevoelens van stress, onmacht en soms zelfs van depressie. Dit  blijkt uit onderzoek van begin november door I&O Research.

Het SCP maakt ook een belangrijk onderscheid tussen sociale eenzaamheid en emotionele eenzaamheid. Op het gebied van sociale eenzaamheid lijken we ons nog aardig te redden, we organiseren online van alles, sturen een kaartje of doen een boodschap voor de buurvrouw. Op het gebied van emotionele eenzaamheid ligt dit anders. Het missen van echte verbinding en een hechte band met iemand is sterk gestegen in 2020. Alleenstaanden geven dan ook ruim twee keer zo vaak aan zich eenzaam te voelen dan mensen die samenwonen.

Maar goed, nu hebben we alle cijfers op een rij, en daar worden we nu ook niet echt vrolijker van. Wat kunnen we doen om te zorgen dat ook eenzaamheid afneemt tijdens deze  lockdown-kerst? Het ministerie heeft de actie één tegen eenzaamheid gelanceerd. Hier vind je heel veel initiatieven om iets te doen. Dus handjes uit de mouwen! We hebben de leukste hieronder alvast op een rij gezet:


  • Het Oranjefonds heeft om eenzaamheid onder ouderen tegen te gaan de Zilverlijn geopend. Met de Zilverlijn kun je via Facetime of een telefoontje een praatje maken met eenzame ouderen. Een goed gesprek of luisterend oor; iedereen is welkom!

  • Sluit je aan bij de Corona helpers: Alle kleine beetjes helpen! In de eerste golf zijn al ruim 30.000 vrijwilligers jou voorgegaan, in deze golf kan ook jij iemand helpen. Bijvoorbeeld door boodschappen te doen voor iemand die dat zelf niet kan of durft, de hond uitlaten of een voedselpakket ophalen. Zo kom je ook zelf weer even buiten, én help je iemand uit de brand. Ook met de NextDoor Helpkaart kun je makkelijk mensen in jouw buurt een handje helpen.

  • Het Rode Kruis heeft een handig online platform Ready2Help waarop je je kan aanmelden voor een hoop verschillende activiteiten. Kijk snel online of er iets voor jou bij zit.

  • Het Rode Kruis heeft een handig online platform Ready2Help waarop je je kan aanmelden voor een hoop verschillende activiteiten. Kijk snel online of er iets voor jou bij zit.


Heb je zelf een leuk initiatief bedacht? Dan kan je deze insturen. Laat ons weten wat jouw initiatief is!



Wat zijn de effecten van het abonnementstarief in de Wmo voor gemeenten?

27 oktober 2020/inBlog/door


Door: Marloes van Hattem, Vonne Claessens, Felix van den Belt & Nienke Dalinghaus

Per 1 januari 2019 is het abonnementstarief vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) van kracht. Dit houdt in dat inwoners die gebruikmaken van een Wmo maatwerk- of algemene voorziening, een eigen bijdrage moeten betalen. Het inkomen of vermogen heeft hier geen invloed op. Het CAK int dit abonnementstarief voor gemeenten.
Wat zijn de gevolgen van deze invoering? In deze blog zoomen we in op de effecten van de invoering van dit abonnementstarief voor gemeenten én inwoners.

Wat is er veranderd?

Vóór 2019 betaalden inwoners een inkomensafhankelijke eigen bijdrage voor voorzieningen vanuit de Wmo. Dat kon bij gebruik van meerdere voorzieningen oplopen tot een fors bedrag. Wie meer inkomen had, betaalde ook meer. Vanaf 2019 is het abonnementstarief ingevoerd: inwoners betaalden per vier weken een eigen bijdrage van € 17,50,-. Vanaf 2020 betaalt iedere inwoner per maand € 19,-, onafhankelijk van inkomen, vermogen of het gebruik van meerdere voorzieningen.

De achterliggende gedachte van de verandering

De reden voor de invoering van het abonnementstarief is dat de overheid iets wil doen aan de stapeling van kosten. Ouderen, gehandicapten en chronisch zieken kregen vóór 2019 vaak te maken met hoge kosten en een wirwar aan regels. Denk hierbij aan het eigen risico in de zorg en de eigen bijdrage voor de Wmo. Daarnaast wil de overheid met de invoering van het abonnementstarief voorkomen dat mensen zorg gaan mijden door te hoog oplopende kosten.

Wat zijn de effecten?

Met de invoering van het abonnementstarief vrezen gemeenten voor een aanzuigende werking op Wmo voorzieningen en een stijging van de kosten. De Monitor abonnementstarief moet de effecten hiervan in de gaten houden en inzichtelijk maken wanneer bijsturing nodig is. In oktober 2020 is een rapportage gepubliceerd met de effecten van de invoering in 2019.

Een aantal opvallende bevindingen die naar voren komen uit de Monitor:



Toename aantal meldingen en Wmo voorzieningen

Sinds de invoering van het abonnementstarief is er bij meerdere gemeenten sprake van een toename in het aantal Wmo meldingen en aanvragen. Dit zorgt voor een hogere werkdruk.
De toename is in lijn met de stijging die in de afgelopen jaren reeds plaatsvond. Echter is de stijging van het aantal toegekende Wmo voorzieningen sinds de invoering van het abonnementstarief nog verder gestegen: waar er in 2018 (t.o.v. 2017) een stijging was van 4% van het totaal aantal toegekende Wmo voorzieningen, is deze stijging in 2019 (t.o.v. 2018) verder opgelopen tot 6%. De sterkste toename van Wmo aanvragen is te zien bij hulp bij het huishouden. Waar hier in de periode van 2017 tot 2018 nog een daling in het aantal aanvragen plaatsvond, was er in 2019 (t.o.v. 2018) een stijging te zien van 12%.



Er zijn relatief gezien meer Wmo voorzieningen verstrekt aan mensen met een hoger (huishoud)inkomen

Sinds de invoering van het abonnementstarief doen midden- en hogere inkomensklassen vaker beroep op de Wmo dan voorheen. Ook hier is voornamelijk een stijging te zien in het aantal aanvragen voor huishoudelijke hulp. In absolute zin is de toename in het gebruik van Wmo-voorzieningen voornamelijk toegenomen bij de middeninkomens; de groep gebruikers met de hoogste inkomens blijft – absoluut gezien – een kleine groep.
De toename onder midden- en hogere inkomensklassen zou verklaard kunnen worden doordat de eigen bijdrage voor deze inkomensklassen lager is dan de voorheen inkomensafhankelijke bijdrage of de kosten van een particuliere hulp of voorziening. Een Wmo voorziening is daardoor financieel aantrekkelijker geworden.



Uitgaven aan Wmo voorzieningen zijn gestegen

De gemeentelijke inkomsten uit eigen bijdragen zijn in 2019 voor de helft gedaald ten opzichte van het jaar ervoor. Tegelijkertijd zijn de uitgaven aan Wmo voorzieningen gestegen met 10% ten opzichte van 2018. Het verschil tussen inkomsten uit eigen bijdragen en uitgaven is hierdoor groter geworden. Gemeenten geven de invoering van het abonnementstarief en daarmee de stijging van het aantal aanvragen aan als grootste verklaring.



Het abonnementstarief staat haaks op de eigen kracht van inwoners en hun netwerk

Bij de beoordeling van een Wmo vraag speelt onderzoek naar de eigen kracht en netwerk een belangrijke rol. Volgens gemeenten staat de invoering van het abonnementstarief hier haaks op. Doordat de hoogte van de eigen bijdrage voor een deel van de inwoners lager is, merken gemeenten dat de drijfveer om een beroep te doen op de eigen kracht en netwerk steeds kleiner en het aanvragen van een Wmo voorziening groter.



Tot zover zijn de effecten van het abonnementstarief slechts tot en met 2019 onderzocht. Op dit moment kunnen we nog geen conclusies trekken over de effecten van het abonnementstarief in 2020. De resultaten worden de komende jaren gemonitord om de effecten van het abonnementstarief in de gaten te houden.



Nieuwe Wet Inburgering: wat verandert er voor gemeenten?

5 oktober 2020/inBlog/door


Door: Lisa Vermeulen, Maaike Ariaans & Juul van der Velde

Per 1 juli 2021 gaat de nieuwe Wet Inburgering van kracht. Vanaf dit moment verschuift de verantwoordelijkheid voor het regelen van inburgering van vluchteling naar gemeenten. Wij zetten de belangrijkste veranderingen voor gemeenten op een rij.



Uitvoeren brede intake

Het wordt de taak van de gemeente om een brede intake af te nemen bij elke inburgeringsplichtige nieuwkomer. De gemeenten moeten de brede intake zelf inrichten. Het heeft de voorkeur dat de intake al start in het AZC. Via deze intake wordt er een compleet beeld van de vluchteling gevormd wat zorgt voor een snellere integratie.



Plan Inburgering en Participatie (PIP) maken

Nadat de brede intake is afgenomen, dient de vluchteling een leerbaarheidstoets te maken. Daarna stelt de gemeente een Plan Inburgering en Participatie (PIP) op met de vluchteling. Hierin worden verschillende zaken afgesproken zoals de te volgen leerroute, de lesdagen en prestatieafspraken. In dit laatste wordt afgesproken hoeveel uur de vluchteling aan (vrijwilligers)werk dient te besteden.



Inkopen leerroutes

Om de inburgering zo soepel mogelijk te laten verlopen, zijn drie verschillende leerroutes ontwikkeld. De gemeenten zijn verantwoordelijk voor de inkoop van deze leerroutes.

  • B1-Route: De taaleis wordt verhoogd van niveau A2 naar B1. Inburgering wordt gecombineerd met (vrijwilligers)werk. Dit zal de meest genomen route worden.
  • Z-Route: Voor inburgeraars waarin is vastgesteld dat zij een lage leerbaarheid hebben is de zelfredzaamheidsroute (Z-Route) ontwikkeld. Deze leerroute duurt 2 jaar en heeft als doel zelfstandig mee kunnen draaien in de samenleving.
  • Onderwijsroute: Een route voor jongeren tot 28 jaar. De leerroute duurt 2 jaar en is te vergelijken met een voltijd studie. De inburgeraars volgen noodzakelijke vakken en studeren af op taalniveau B1.


Financieel ontzorgen vluchtelingen

Om te voorkomen dat de vluchtelingen in financiële problemen raken, dienen de gemeenten hen enige tijd financieel te ontzorgen. Gemeenten betalen vanuit een uitkering de eerste zes maanden de huur, premie voor de zorgverzekering en de energielasten voor de vluchteling. In sommige gevallen kan de gemeente ervoor kiezen deze periode te verlengen.



Het bieden van maatschappelijke begeleiding

Gemeenten worden verantwoordelijk voor de begeleiding van de vluchteling. Zij voeren voortgangsgesprekken met de vluchteling maar monitoren ook hun aanwezigheid. Tevens zijn zij verantwoordelijk voor het bewaken van de voortgang van hun inburgering en voor een aanbod voor de Module Arbeidsparticipatie (MAP).



Kortom, per 1 juli 2021 is de gemeente verantwoordelijk voor het inburgeringstraject van vluchtelingen.  Het doel van het verschuiven van de verantwoordelijkheid is om vluchtelingen zelfredzamer te laten worden en ervoor te zorgen dat vluchtelingen kunnen participeren in de samenleving en er onderdeel van worden.



Help! Ik ga op vakantie!

14 augustus 2020/inBlog, Zomerblogs/door


Door: Vonne Claessens en Nienke Dalinghaus


8 tips om relaxed op vakantie te gaan

en daarna weer uitgerust aan de slag te gaan op het werk

We zitten middenin de vakantieperiode. Al je collega’s zijn op vakantie en nu is het dan eindelijk zo ver: ook jij mag op vakantie! Wekenlang heb je ernaar uitgekeken, maar in de laatste week merk je dat je nog ZO. VEEL. MOET. DOEN. Je doet nog een poging om alles netjes af te ronden, maar de stress zit je inmiddels zo hoog dat je die vakantie ook écht nodig hebt.
Herkenbaar? Dan hebben we goed nieuws: dit jaar is dat verleden tijd!

Met deze tips ga je met een gerust hart op vakantie

  • Tip 1: Geef duidelijk aan wanneer je op vakantie bent en breng iedereen op tijd op de hoogte

    Zorg ervoor dat al je collega’s op tijd op de hoogte zijn van je vakantie: geef een aantal weken van tevoren aan wanneer je gaat en herhaal dit voor de zekerheid nog een keer kort voordat je met vakantie gaat. Denk niet alleen aan je directe collega’s, maar breng ook collega’s van andere gemeenten, organisaties en inwoners op de hoogte.

  • Tip 2: Draag belangrijke zaken over aan collega’s

    Draag zaken over die tijdens je vakantie doorlopen. Zo kunnen collega’s bepaalde zaken oppakken wanneer jij lekker met je verkoelende drankje aan het strand zit. Geef ook aan wanneer je een taak niet afkrijgt zodat collega’s weten dat dit pas weer na jouw vakantie wordt opgepakt.

  • Tip 3: Maak een lijst met alle dringende zaken die voor je vakantie af moeten

    Niks is vervelender dan tijdens je vakantie te bedenken dat je vergeten bent om die ene belangrijke taak af te ronden. Maak daarom in de weken voor je vakantie een takenlijst met alle dringende zaken die echt af moeten. De taken die geen prioriteit hebben zet je op een to-do-lijst voor als je terug bent.

  • Tip 4: Blok tijd in je agenda voor én na je vakantie

    Als je niet oplet zijn collega’s al snel de baas over je agenda. Blok daarom tijd in je agenda voor én na je vakantie. Zo heb je tijd om de laatste zaken af te ronden en tijd om alle mails en gemiste informatie rustig te kunnen verwerken. Blokkeer liever te veel dan te weinig tijd. ​


….En dan kom je terug van vakantie. Je hebt je voorgenomen om deze keer dat vakantiegevoel echt zo lang mogelijk vast te houden, maar ineens zie je 128 ongelezen mails, 16 nieuwe afspraken en een groeiende to do list. Hoe ga je dan in hemelsnaam weer vol goede moed aan de slag?

Met deze tips zorg je voor een relaxte terugkomst na je vakantie

  • Tip 1: Check altijd eerst je agenda

     Als het goed is heb je voordat je op vakantie ging ruimte vrij gepland om je mail bij te lezen en weer een beetje in het werk te komen. Maar, er zijn natuurlijk altijd collega’s die zo blij zijn dat je weer terug bent dat zij je agenda alweer lekker hebben volgepland. Check dus altijd even of er belangrijke afspraken zijn ingepland. Heeft de afspraak geen haast? Verschuif deze dan naar een later moment wanneer je meer tijd hebt.

  • Tip 2: Praat bij met collega’s

     Natuurlijk wil je met je collega’s bijpraten over je vakantie! Tevens is het een ideale manier om snel op de hoogte te raken van dingen die je gemist hebt. Vraag of je de informatie uit mails goed hebt geïnterpreteerd en check of zich nog belangrijke gebeurtenissen hebben afgespeeld terwijl jij weg was.

  • Tip 3: Luistermodus

    Als je dan toch aan het bijpraten bent met je collega’s zorg dan dat je overschakelt naar de luistermodus. Zeker als je wat langer bent weggeweest heb je een heleboel gemist. Luister dus naar wat je allemaal hebt gemist terwijl je weg was en probeer niet meteen je mening te geven. De kans dat je de context hebt gemist waarin iets is gebeurd is vrij groot.

  • Tip 4: Verwerk je mail

    En dan die mails… Bij het zien van het aantal ongelezen mails wil je vaak alweer spontaan op vakantie. Eén troost: veel problemen zijn al opgelost voordat je terug bent van vakantie! Toch is het zaak om je mail zo snel mogelijk te lezen, want een opgeruimde mailbox = een opgeruimd hoofd! Met dit schema verwerk je zo efficiënt mogelijk je mail: lees de mail (1), hang er een vervolgactie aan (2), communiceer dit naar de afzender (3).


En als dit dan allemaal toch niet genoeg is, dan is de enige oplossing: alvast een nieuwe vakantie uitzoeken! Zo kan je én nagenieten van een fijne vakantie én kan de voorpret voor een volgende bestemming alweer beginnen!

Fijne vakantie!


Zomerquiz: Wat voor klustype ben jij?

4 augustus 2020/inBlog, Zomerblogs/door


Door: Esmee de With, Luc Parie en Alemke van Baren

Binnenkort je huis verbouwen? Je bent niet de enige. Veel Nederlanders vieren dit jaar vakantie op camping ‘De Achtertuin’ en geven hun huis een upgrade. De NOS maakte zelfs een artikel over deze renovatiewoede en dat inspireerde ons. Want wat zegt jouw manier van klussen over je karakter én in welk werk jij floreert?

Loop het schema door en kom erachter of jij op je plek zit in je huidige werk in het sociaal domein!



Als uitbestedende klusser weet je goed wat je wilt. Je hebt in je hoofd het pérfecte plaatje. Er is alleen één probleem, je hebt geen talent voor stuken of zagen. Wat je wel hebt is veel mensenkennis. Je weet precies aan welke touwtjes je moet trekken en wie je nodig hebt om die klus te klaren. Je pakt ze in met een kopje koffie hier, een schouderklopje daar. Klussen is voor jou geen vaardigheid, maar een sociale bezigheid. Dat perfecte plaatje krijg jij (of eigenlijk iedereen behalve jij) altijd voor elkaar.

Ben je een uitbestedende klusser dan pas jij perfect in de functie van teamleider of contractmanager. Je bent altijd goed op de hoogte waar de gemeente naar toe wil. Je hebt visie op hoe alles zou moeten werken en wat daarvoor nodig is. Je weet precies hoe je andere mensen in hun kracht zet en zorgt voor de juiste mensen op de juiste plek. Net als bij het klussen heb je soms tegenslagen, maar je krijgt het altijd weer voor elkaar om de dwarsliggers in het gareel te krijgen.

Een planner die een plankje moet ophangen zal niet direct de boor pakken. Nee, een planner gaat natuurlijk eerst bedenken hoe alles moet. Als je aan de slag gaat zal jij niet voor verrassingen komen te staan. Je hebt namelijk iedereen om advies gevraagd, alle tutorials bekeken en het beste van het beste materiaal in huis gehaald.  Pas wanneer je alles hebt opgemeten, afgetekend en neergelegd pak je de boor. Als het plankje eenmaal hangt dan komt dat ook niet meer van de muur.

Een plannende klusser past goed in de rol van een kwaliteitsmedewerker. Jij zorgt ervoor dat iedereen exact weet wat ze moeten doen. Mensen vragen zich soms af waar je nou de hele dag mee bezig bent en wanneer er resultaten komen, maar op de achtergrond werk jij alles tot in de puntjes uit. Jij zorgt ervoor dat dat nieuwe beleid straks goed uitgevoerd wordt en de uitvoering precies wet wat ze moeten doen. Wanneer iemand bezwaar heeft dan weet jij precies hoe je dit moet weerleggen. Net als bij het klussen duurt de aanloop soms wat lang, maar zorg jij ervoor dat het werk staat als een huis.

Klussen begint bij de dromer met oneindig veel ideeën, aan visie geen gebrek. Je gebruikt je creatieve denkvermogen om een geweldig concept te creëren. Die nieuwe creatie moet het juiste gevoel uitstralen en passen in het grotere plaatje. Uiteraard kan dit concept altijd nóg beter, dus blijft de dromer lekker dromen. En daar zit nou juist de moeilijkheid, heel concreet worden de plannen niet snel.

In het sociaal domein zijn de dromers goed vertegenwoordigd. Je vindt ze vaak in beleidsfuncties en in regionale overleggen. Mensen met wilde plannen, prachtige visies en de ene doorontwikkeling na de ander. Het concept heb je helemaal uitgedacht, maar de implementatie is niet aan jou besteed.  Jij zou hier als dromer dus ook als een vis in het water zijn. Zorg alleen wel dat je de juiste mensen om je heen verzamelt die jou helpen om je plan wél tot een succes te maken.

Typerend voor jou als doener is dat je al in de bouwmarkt staat voordat je precies weet wat je nodig hebt. Je hebt een half idee en vogelt met vallen en opstaan uit hoe je dit het beste kan uitvoeren. De kans bestaat dat je drie keer terug moet naar de bouwmarkt. Dit klinkt misschien frustrerend, maar de doener ziet dit als experimenteren.

Doeners vind je in het sociaal domein veel in project coördinerende functies. Met een aanpakkersmentaliteit stampt de doener in korte tijd een project uit de grond. Bij de uitvoering gaat niet alles van een leien dakje, maar de projectleider is inmiddels een meester in het blussen van brandjes. De doener vindt altijd een manier om toch het doel te bereiken, al kan het zo zijn dat het doel gaandeweg een andere vorm aanneemt.



Help, ik ben een beetje ongerust; kieskompas deel 2

24 juli 2020/inBlog, Kiescompas/door


Door: Heleen Vermeulen – senior

Zoals eerder vermeld (Blog: Een boom opzetten; kieskompas deel I) werk ik al jaren braaf mee aan het Kieskompaspanel. In principe primair bedoeld om de uitoefening van het democratische recht om volksvertegenwoordigers te kiezen, te volgen en te meten. Én daarnaast ondersteunt Kieskompas ons arme sloebers door van die vragenlijsten te maken, die je dan in verkiezingstijd leiden naar de partij waar jij perfect bij past. Overigens werkt het bij mij nooit, want ik zit altijd hooguit op 50 % eens met een bepaalde partij en dan de rest weer helemaal niet. Ik zou eigenlijk helemaal niet moeten stemmen of bijvoorbeeld 3 keer stemmen (dat zou ook een goede oplossing zijn).

Maar goed Kieskompas voert structureel wetenschappelijk onderzoek uit en dit onderzoek wordt vaak gebruikt ten behoeve van overheden en politieke partijen. Dus de vragen die Kieskompas stelt zijn vooral geënt op de interesse van deze organen.

Sinds maart is Covid-19 een vast onderwerp en ook wel vaak hét onderwerp. Ze zijn met name geïnteresseerd in hoe ik mij erdoorheen sla nu al die vréselijk leuke dingen niet doorgaan. En dan krijg ik ook echt hele lijsten voorgeschoteld. Een greep uit de leuke dingen van de vragenlijst van deze week die ik mogelijk mis, heb gemist of alsnog ga missen:



    • Café of sportkantine
    • Dierentuin
    • Pretpark
    • Religieuze of spirituele bijeenkomsten
    • Culturele festivals
    • Bibliotheek
    • Bioscoop
    • Natuurgebieden
    • Sportevenementen (en we zijn er nog lang niet, maar dit geeft een aardig beeld)


Nog los van het feit, dat ik denk dat mensen juist een beetje depressief van zo’n lange lijst worden, wat de betrouwbaarheid van het onderzoek waarschijnlijk niet ten goede komt, is er een leuke trend in de vragenlijsten te ontdekken. De vraagstelling wordt geleidelijk positiever. Zo wordt er ook gevraagd of ik minder moe ben, meer rust in mijn hoofd heb en meer van dat soort aangename dingen. Rust en energie die vaak slecht combineert met 40 uur werken, 10 uur reizen en een combinatie van in totaal ongeveer 10 activiteiten per week in de volgende categorieën: sporten, verjaardag, afspreken met vrienden, familiebezoek, film, museum, theater, uit eten, funshoppen. En ik moet beamen: zeer tevreden dat het virus minder slachtoffers vraagt, maar de maatregelen tegen het virus zijn me goed bevallen.

En dan nu weer terug. Schoorvoetend het ‘gewone’ leven weer in mét coronamaatregelen. Ook daar anticipeerde Kieskompas op. Of ik bij alle activiteiten (zie lijst hierboven) wilde aangeven in welke mate ik ongerust was. Ook consciëntieus gedaan natuurlijk. En wat bleek: bij veel activiteiten was ik best een beetje ongerust. En dat leidde dan tot de uitsmijter van deze week: Wat zou de overheid kunnen doen om míj minder ongerust maken? Met stomheid geslagen heb ik daar even over na zitten denken. Er is een wereldwijd virus, waar we weinig van weten. De overheid bepaalt de maatregelen en weegt de factoren op verschillende fronten: wetenschappelijk, maatschappelijk en afgetopt met een héééél klein beetje onderbuik. Tot zover prima! Daar is een overheid voor, daar kies ik iedere vier jaar voor en dan hoop ik maar dat de meisjes en jongens een beetje doen wat ze beloofd hadden.

Maar mij minder ongerust maken? Nee dat zie ik niet als hun taak. In tegenstelling tot Kieskompas ben ik van mening dat ‘een beetje ongerust zijn’ in deze tijd van levensbelang is. Mensen met gezond verstand zijn vaak een beetje ongerust. Anders ben je namelijk een ongelofelijk leeghoofd met een grote kans op Darwinongelukjes.



Een boom opzetten; kieskompas deel I

14 juli 2020/inBlog, Kiescompas/door


Door: Heleen Vermeulen – senior

Al jaren werk ik braaf mee aan het Kieskompaspanel. Dus als de mening van Nederland in het nieuws komt (vanuit de database van Kieskompas), zittie van mij erbij ????.

Wel lastig dat Kieskompas steeds wil weten waar ik zoveel jaar geleden op gestemd hebt (voor Europa of de Provincie of de Tweede Kamer of de gemeente). En zou ik dat dan weer doen? En waarom dan niet of waarom juist wel. Gewetensvragen, want ik ben namelijk niet zo honkvast qua politieke partij (verder gaat het best aardig).

De database van Kieskompas wordt behalve voor wetenschappelijk onderzoek vaak gebruikt voor onderzoek ten behoeve van overheden en politieke partijen. Dus de vragen die Kieskompas stelt zijn vooral geënt op de interesse van deze organen.

En waar zo’n overheid in geïnteresseerd is, je staat er echt van te kijken. Al weken gaan de vragen over mijn algehele geestelijke gesteldheid bij het fenomeen Covid-19 (daar is ook van allerlei aardigs over te schrijven overigens). Maar deze week een extraatje (niet mijn politieke voorkeur, zoals je misschien zou verwachten), maar: het belang van het aanplanten van bomen. (Ik denk interesse van de provincie Gelderland, want die werd een aantal keer genoemd). Waar ik als goedwillende Nederlander (lees Gelderlander) zou willen dat deze geplant werden en dan mocht ik zelf de prioriteit bepalen. Ja ’t is wat, de democratie staat voor niets.

Uiteindelijk heb ik de prioriteit van het aanplanten van extra bomen als volgt becijferd:



  • 1. Steden en dorpen

    om de hittegolf wat beter aan te kunnen

  • 2. Langs wegen

    vooral snelwegen, want wat zijn die lelijk tegenwoordig

  • 3. In natuurgebieden

    kan natuurlijk nooit kwaad en is toch een beetje de corebusiness van een natuurgebied: groene dingen die groeien zoals bijvoorbeeld bomen

  • 4. In landbouwgebieden

    wat is er mooier dan zo’n oudhollandse boerderij met van die hoge populieren eromheen

  • 5. Langs het water

    ja iets moet onderaan staan en hier midden op de Veluwe is niet zo veel water, dus sorry Betuwe, minder bomen voor jullie



Het voelde ontzettend zinvol en nuttig. Het plaatsen van al die extra bomen. Ik kijk reuze-uit naar het resultaat.

Maar heel kort daarna kwam toch een beetje een katterig gevoel. Er wordt alleen gevraagd wat ik vínd. Het hoeft helemaal niet te gebeuren. Komen er eigenlijk wel bomen? Word ik niet blij gemaakt met een mand vol eikeltjes, waarvan nog helemaal niet vast staat dat deze geplant gaan worden?

En dan nog: mijn mening is toch helemaal niet belangrijk? Is het wel verstandig om naar mijn mening te luisteren? Misschien is bomen planten aan het water wel van een zeer hoge prioriteit. Bijvoorbeeld om de oevers te versterken met sterke wortels of om de bruingroene oeverrietkikker te beschermen, die alleen gedijt aan water onder zojuist aangeplante extra bomen En dan heb ik die locatie op de laatste plaats gezet (sorry kikker).

Ja, deze gedachten heb je dus allemaal na het invullen van zo’n onderzoek van Kieskompas en je kunt het niet meer terugdraaien. Het zit al in de database, die nota bene door de hele wereld gebruikt kan worden (daar zijn ze juist heel trots op bij Kieskompas).

Ik moest daarbij ook nog even denken aan de theatershow van Pieter Derks ‘ Voor wat het waard is’. Als je mensen zo vaak om hun mening vraagt, gaan ze misschien ook nog denken dat deze blijkbaar belangrijk is. En als onze mening bij politieke besluitvorming belangrijker wordt dan: Kennis gebaseerd op een visie. Ja, dan krijg je als land vanzelf problemen.

ps: Het moge duidelijk zijn dat ik een fervent tegenstander ben van het bindend referendum (#matrozenpetje)



Blog: In gesprek met een Yong professional – Deel 6

6 juli 2020/inBlog, In gesprek met een Yong professional/door


Door: Marloes van Hattem en Maaike van Kalmthout

Maandelijks delen wij met jullie een gesprek tussen 2 van onze Yong professionals. Wie zijn ze en wat maakt hen een Yong professional? Wat boeit en inspireert ze om binnen het sociaal domein te werken? In deel 6 zijn Marloes en Maaike hierover met elkaar in gesprek.



Naam: Marloes van Hattem

Leeftijd: 27

Functie: Teamleider Sociaal Team, gemeente Renkum

Werkt voor Yong sinds: 2017


Naam: Maaike van Kalmthout

Leeftijd: 26

Functie: Backofficemedewerker jeugd, gemeente Renkum

Werkt voor Yong sinds: 2020



  • Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen?

     

    Maaike

    Het beste advies dat ik ooit heb gekregen… Dan moet ik meteen denken aan een advies van mijn moeder: ‘Je kan beter spijt hebben van de dingen die je wél hebt gedaan, dan van de dingen die je niet hebt gedaan’. Als ik, bijvoorbeeld in mijn werk, iets nieuws ga doen of iets spannend vindt, houd ik dit advies in gedachten. Ik weet dan nog niet wat er op mij af gaat komen, maar als ik me hierdoor laat tegenhouden kom ik nooit een stapje verder. Het kan zijn dat ik soms terugkijk en dingen niet opnieuw zou kiezen of juist anders zou doen. Maar dat is oké, daar leer je juist van en dat vormt je.

    En wat voor een goed advies heb jij ooit gekregen Marloes?

  • Marloes

    Dat is een hele moeilijke vraag, ik heb geen mooie oneliner… Een advies waar ik nu veel aan heb is dat op het moment dat je nieuwe dingen gaat doen, degene die tegenover je zit ook nooit de hele waarheid in pacht heeft. Als ik bijvoorbeeld in gesprek ga met een senior, bedenk ik mij dat dat ook maar gewoon mensen zijn die iets spannend kunnen vinden. Dit kan je ook gewoon toegeven aan elkaar. Als je er zo in gaat, start je het gesprek als mens tegenover mens. Dit is eigenlijk overal toepasbaar. En zeker ook in je werk als Yong professional omdat je dan in veel nieuwe situaties terecht komt.

     

  • Heb je zelf al een goed advies dat je in je loopbaan hebt geleerd en waar anderen iets aan hebben?

     

    Maaike

    Lastig! Ik werk nog niet zo lang bij Yong en hoop hier in de aankomende periode nog achter te komen. Wat ik in eerdere stages wel heb geleerd en ook belangrijk vindt, is om me open op te stellen naar collega’s toe. Als iemand iets anders aanpakt dan jij, hoef je dat niet meteen af te wijzen. Stel jezelf lerend op en wie weet wat je allemaal van elkaar kunt leren!

  • Marloes

    Wat ik heb geleerd is dat ontwikkeling doorgaat. Blijf vooral reflecteren op je eigen handelen en blijf leren. Tijdens mijn studie orthopedagogiek dacht ik bijvoorbeeld, nu ben ik orthopedagoog en dat ga ik doen. En toen kwam ik door te gaan werken erachter dat ik andere dingen interessanter vond en daar meer energie van kreeg. En dat is oké. Als je daarnaar luistert, en jezelf blijft ontwikkelen, word je denk ik een gelukkig werkend mens. Dan doe je namelijk altijd iets waar je hart ligt. Die gedachte geeft mij ook rust. Ik hoef niet te denken aan een grootse, langdurige carrièreplanning. Mijn ambities kunnen namelijk toch nog veranderen. Ik geniet van wat ik nu doe en daar krijg ik energie van!

     

  • Hoe ben je dan in het Sociaal Domein terechtgekomen, Marloes?

     

    Marloes

    Ik vond de studie orthopedagogiek heel interessant, maar ik vond dat in het werkveld toch een beetje klein. Het gaat over gedrag en stoornissen. Alhoewel de inhoud anders is, is het werkproces eigenlijk altijd hetzelfde. Toen ben ik gaan kijken welke branches hierbij aansluiten en dat zijn er best veel. In 2015 is jeugdzorg natuurlijk naar gemeenten gegaan en dat leek mij interessant. Daar kan je zo veel leren over het werkveld, zeker als Yong professional. Dus via de onderwijstak ben ik er zo ingerold. En jij Maaike? Jij hebt ook een achtergrond in de pedagogiek toch?

  • Maaike

    Ja dat klopt. Ik heb pedagogiek gestudeerd en kwam er tijdens mijn studie achter dat ik het directe contact met de doelgroep leuk vond, maar dat ik overkoepelende vakken zoals Kwaliteit en Beleid eigenlijk nog leuker vond. Met mijn master maatschappelijke opvoedingsvraagstukken heb ik vervolgens heel breed naar maatschappelijke ontwikkelingen in het jeugdveld gekeken en dat vond ik erg interessant. Deze brede, integrale kijk vind ik bij Yong en in het sociaal domein ook terug, en daar word ik erg enthousiast van.

     

Alle Yong professionals zijn aan de beurt geweest! Dit was dus de laatste blog in deze interviewreeks.

Vanaf juli gaan wij starten met de zomerblog, tot dan!



Tijd voor timemanagement: Hoe je de beste versie van je thuiswerkende zelf kunt worden!

8 juni 2020/inBlog/door


Door: Merel Steenkamp – Yong professional

Ben jij thuiswerk-moe? Verlies je vaker dan ooit je concentratie? En mis jij je collega’s ook zo erg? Dan ben je niet alleen! Ook het Yong team is het thuiswerken soms even beu. Maar bij de pakken neerzitten, doen we niet graag. Daarom gingen wij op zoek naar de beste inzichten over thuiswerken en timemanagement. Benieuwd naar onze tips? Lees dan snel verder!



Zorg goed voor jezelf

Veel werknemers voelen zich minder productief nu ze thuiswerken en missen het contact met collega’s. Heel begrijpelijk, maar wat kan je eraan doen? De eerste stap is om structuur aan te brengen in je dag en je normale ochtendroutine aan te houden. Dus kleed je aan, zet die kop koffie en start je dag op de daarvoor ingerichte thuiswerkplek. Schroom ook niet om je collega eens te (video)bellen om bij te kletsen over je weekend of de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw. De kans is groot dat je collega hier evenveel behoefte aan heeft als jij! Ten slotte: accepteer en relativeer. Misschien ben je in deze coronacrisis daadwerkelijk minder productief, maar je daar druk om maken kost alleen maar méér energie. Stel jezelf gerust. Er komen echt wel weer tijden dat je kunt shinen op kantoor.


Ga aan de slag met een energiedagboek

Je energielevel fluctueert gedurende de dag. Iedereen herkent dit wel (hallo after-lunch-dip!), maar weinig van ons gebruiken dit in hun voordeel. Het is daarom waardevol om eens een energiedagboek bij te houden. Misschien ontdek je dat je in de ochtenden niet vooruit bent te branden, terwijl juist dán die pittige schrijfklus op je staat te wachten. Of merk je dat je op maandagen veel werkt krijgt verzet, terwijl je op woensdagen elke vorm van afleiding aangrijpt om niet te hoeven werken. Als je grip krijgt op je energielevel, kun je je week effectiever indelen. Bekijk je to-do-list, label je taken naar hoeveel energie je ervoor nodig hebt (weinig, gemiddeld en veel energie) en plan de taken in aan de hand van je energielevel! Dus: doe kleine, makkelijke taken op de momenten dat je weinig energie hebt en grote, moeilijke taken als je veel energie hebt.




Afleiding is een focuskiller

Het bliepje van een nieuwe mail in je mailbox, de smartlappenmuziek van je buurman die door de muren tettert of eindeloze gedachtes over wat je wilt gaat koken vandaag. Volgens Focus-goeroe Mark Tigchelaar zijn deze interne en externe stimuli enorme focuskillers[1]. Wil je in een goede workflow komen? Zet dan je notificaties uit, minimaliseer het aantal tabbladen, koop een noise-cancelling-koptelefoon (helemaal hip!) en hanteer je eigen clean-desk-policy. En die interne stimuli als emoties en (negatieve) gedachten? Die kun je het beste even opschrijven voor later óf van je afschrijven.


Pauze en plezier: een slecht duo

Stomme tip he? Dat dachten wij eerst ook. Maar volgens Mark Tigchelaar is het echter essentieel dat je geen nieuwe informatie opneemt in je pauzes. Daar laadt je brein namelijk niet van op. En eigenlijk staat nieuwe informatie voor ons gelijk aan plezier. Denk maar eens aan het nieuwsgierige, blije gevoel dat je krijgt bij het ontvangen van een Whatsappbericht. Of een leuke podcast die je luistert. Of die interessante discussie met met een collega. Wat je dan beter kunt doen in je pauzes? Loop eens een rondje, doe wat ontspanningsoefeningen, laat je gedachten afdwalen of geef je planten water.


Jezelf motiveren kun je leren

Soms is je motivatie nergens te bekennen en blijf je een taak uitstellen. Er zijn dan een aantal mentale trucjes die je kunt toepassen. Ten eerste werkt het goed om je einddoel voor ogen te houden en dit te visualiseren en te voelen. Stel je ziet op tegen het ontwikkelen van een training. Bedenk dan eens hoe blij deelnemers zullen zijn bij het volgen van zo’n training en hoe trots je je kan voelen als jíj dat mede mogelijk hebt gemaakt. Ook werkt het goed om een taak op te delen in kleine stukjes, bijvoorbeeld tien PowerPoint slides per dag. Gun jezelf ten slotte iets leuks om de dag mee te beginnen, bijvoorbeeld het lezen van een interessante blog, zoals deze ????

[1] Tigchelaar, M. (2019). Focus AAN/UIT. Amsterdam, Nederland: Spectrum.